Achtergrondinformatie
Ramen, Hoorn

De Ramen in Hoorn bestond al begin 1400. De naam is ontstaan vanuit de lakenindustrie, die net als in vele andere Hollandse steden vooral in de 17e eeuw floreerde.

De textielnijverheid was al begin 17e eeuw gespecialiseerd in verschillende beroepen zoals wassers, ververs, spinners, wevers en vollers.

De door het vollen gekrompen en vervilte lakens werden in de gracht uitgespoeld om dan op grote houten stellages, ramen, te worden gespannen en opgerekt. Aan deze houten ramen dankt de Ramen in Hoorn zijn naam.

Ten tijde van Karel de Stoute werd de Ramen, toen nog een veld in plaats van een straat, uitsluitend door werklieden gebruikt. Via een poort had men vanaf de Kruisstraat toegang tot de Ramen. Het luiden van een klok waarschuwde 's avonds de vollers dat de poort zou worden gesloten.

Het diepe water dat door de Ramen liep en waarin werd gevold, moet een onderdeel zijn geweest van het water van de Oude Turfhaven, dat oorspronkelijk doorliep tot de Oude Oosterpoort. Het water in de Ramen is in 1596 gedempt en de straat werd bebouwd.

In de Ramen woonden de lakenwevers, terwijl de lakenververs hun woningen in de Nieuwsteeg hadden. Het verven vormde de eindfase van de lakenbereiding. De ververs verkochten het eindproduct en verdienden daar het meeste op. Dit is terug te vinden in onderstaand gedicht van Klaas Dekker (geboren in Hoorn, 1913).

De Ramen

Eens stonden hier de vele weefgetouwen
in kleine huizen, langs een smalle gracht
Zwoegde men zorgend voort, zonder vertrouwen
vanaf de morgen tot laat in de nacht.

De wevers werden vast niet rijk beloond,
want in het Schotboek kan men weinig vinden.
En zijn hun kinderen niet vaak gehoond
door rijke ververszoontjes en hun vrienden?

-Zo ging de tijd- Nu is 't een stille straat
waar men verdwaalt, waar weinig mensen werken.
Maar waar men goed die loop des tijds verstaat
tussen de schaduw van de beide kerken.

Uit: Den Uitgelezen Hoorn, Hoorn in 400 jaar poëzie.